Σήμερα εορτάζει ο όσιος Παΐσιος ο Νέος, ο Αθωνίτης.
Πολλά θα λεχθούν και θα γραφτούν για το πρόσωπό του.
Προσωπικά από όλες τις όμορφες ιστορίες σας προτρέπω να κρατήσετε μόνο ένα πράγμα. Το εκκλησιαστικό του φρόνημα.
Ο όσιος Παΐσιος έμεινε πιστός και συνεπής στον αγώνα της μετανοίας. Έμεινε πάντοτε υπό τίς πτέρυγες της Εκκλησίας. Έμεινε σταθερός στην πίστη και δεν παρέκλινε ούτε αριστερά ούτε δεξιά.
Σήμερα αυτό το υπόδειγμα ευσεβείας και χριστιανικής βιωτής το χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε. Περισσεύουν οι κραυγές και της αμαρτίας και του στείρου ευσεβισμού.
Ο Παΐσιος δεν δείλιασε μπροστά στις θλίψεις και τα εμπόδια. Δεν παράτησε τον πνευματικό αγώνα. Αλλά έδειξε υπομονή και εγκαρτέρηση. Όπως λέγει κι ο Απόστολος Παύλος: τα παθήματα φέρνουν την υπομονή, η υπομονή την δοκιμή, και η δοκιμή την ελπίδα!
Ο Παΐσιος δεν ξιπάστηκε από τα χαρίσματα που έλαβε από τον Θεό. Τα χρησιμοποίησε μέσα στο χώρο της Εκκλησίας για να βοηθήσει τους αδελφούς του στον πνευματικό αγώνα. Δεν αυτονομήθηκε. Δεν κατηγόρησε κληρικούς. Δεν έγινε ένας «γκουρουγέροντας» για να ελέγχει μέχρι γελοίας λεπτομερείας τις ζωές των «πνευματικών του τέκνων».
Αυτό χρειαζόμαστε όλοι μας. Να δούμε την θέση μας μέσα στην Εκκλησία. Να αξιοποιήσουμε τα χαρίσματά μας για την μετάνοιά μας και την πνευματική προκοπή τόσο την δική μας όσο και των αδελφών μας.
Και το κυριώτερο να μείνουμε σταθεροί στην πίστη μέσα στον ευλογημένο και αγιασμένο χώρο της Εκκλησίας του Χριστού. Το πόσο σημαντικό είναι αυτό μας το εξηγεί το παράδειγμα των αρχαίων στρατιωτών. Ο κάθε στρατιώτης έπρεπε να μείνει σταθερός στην γραμμή του. Στον τόπο του. Στην θέση που είχε μέσα στην στρατιωτική διάταξη της φάλαγγας. Άν έκανε ένα βήμα εμπρός γιατί ήθελε να κάνει τον ήρωα τότε έθετε και τον εαυτό του και τους συστρατιώτες σε κίνδυνο θανάτου. Αν έκαμε ένα βήμα πίσω λόγω της δειλίας του τότε και πάλι το μοναδικό κέρδος θα ήταν ο θάνατος. Μεταφέρετε τώρα την εικόνα αυτή στην πνευματική ζωή του χριστιανού και θα καταλάβετε τι σημαίνει εκκλησιαστικό φρόνημα, σταθερότητα, υπομονή και εγκαρτέρηση!