Μέσα στην κοινωνία της Εκκλησίας ο κάθε χριστιανός λαμβάνει χαρίσματα από το Πανάγιο Πνεύμα. Μερικοί νομίζουν ότι το χάρισμα είναι αποτέλεσμα της δικής τους «εργασίας», αμοιβή για τον «αγώνα» και «τά βάσανα» που υπέστησαν. Τέτοιου είδους αντιλήψεις είναι λανθασμένες. Ο Θεός δίδει στον άνθρωπο κινούμενος από αγάπη και η δόση είναι ΧΑΡΙΣΜΑ, δηλαδή ΔΩΡΟ.
Ο απόστολος Παύλος εμφαντικά γράφει: «οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ.» (Ρωμ.9,16)
Το Πανάγιο Πνεύμα αρέσκεται να διανέμει διαφορετικά χαρίσματα στους ανθρώπους. Η διαφορετικότητα των χαρισμάτων δεν καταργεί την ισοτιμία μεταξύ των μελών της Εκκλησίας. Υπάρχει ιεράρχηση των χαρισμάτων αλλά χωρίς κατάργηση της ισοτιμίας.
Τα χαρίσματα σκοπό έχουν όχι την ανύψωση σε θέσεις εξουσίας αλλά στην διακονία του Σώματος της Εκκλησίας και την πνευματική καρποφορία. Τα χαρίσματα διακονούν την ενότητα του εκκλησιαστικού σώματος.
Ο Απόστολος Παύλος γράφει: «καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους,
πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας, ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης, ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός, ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας κατ’ ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ.» (Εφεσ.4,11-16)
(το κείμενο στη Δημοτική: Και αυτός έδωσε άλλους αποστόλους, άλλους προφήτες, άλλους ευαγγελιστές, άλλους ποιμένες και δασκάλους, με σκοπό τον καταρτισμό των αγίων σε έργο διακονίας, για την οικοδομή του σώματος του Χριστού, μέχρι να καταλήξουμε όλοι στην ενότητα της πίστης και της επίγνωσης του Υιού του Θεού, σε άνθρωπο τέλειο, στο μέτρο του πλήρους αναστήματος του Χριστού. για να μην είμαστε πια νήπια, που να κλυδωνιζόμαστε και να περιφερόμαστε από κάθε άνεμο της διδασκαλίας με την απάτη των ανθρώπων, με την πανουργία τους στα τεχνάσματα της πλάνης, αλλά, βιώνοντας την αλήθεια με αγάπη, να αυξήσουμε σ’ αυτόν στα πάντα, ο οποίος είναι η κεφαλή, ο Χριστός. Από αυτόν όλο το σώμα συναρμολογείται και συνενώνεται μέσω της άφθονης προσφοράς κάθε συνδέσμου κατά την ενέργεια με μέτρο κάθε μέρους ξεχωριστά και γίνεται η αύξηση του σώματος για οικοδομή δική του με αγάπη.)
Ας προσέξουμε ιδιαίτερα αυτό που μας διδάσκει ο απόστολος Παύλος. Τα χαρίσματα δίδονται με σκοπό τον καταρτισμό των ΑΓΙΩΝ (των μελών της εκκλησίας) σε έργο διακονίας, για την οικοδομή του ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, μέχρι να καταλήξουμε όλοι στην ΕΝΟΤΗΤΑ της πίστης…
Τα χαρίσματα δίδονται για να εργασθούμε ΜΕΣΑ στην Εκκλησία. Για να διακονήσουμε την ΕΝΟΤΗΤΑ του σώματος του Χριστού. Όχι για να γίνουμε δυνάστες, αλαζόνες και υπερφίαλοι. Όχι με τρόπο φαρισαϊκό να κομπορρημονούμε για το πόσο καλοί χριστιανοί είμαστε και πόσα καλά έχουμε προσφέρει στην Εκκλησία. Όχι για να κλείνουμε την πόρτα σε όσους θέλουν να εισέλθουν ή να κατακρίνουμε όλους τους άλλους. Και βέβαια εκτός του σώματος του Χριστού τι λόγο μπορούμε να κάνουμε για το οποιοδήποτε χάρισμα;